Aruba, een vlucht...,een kans...,een verrijking? Bey Bey Costa Rica! De realiteit klopt aan de deur

Klaar en niet klaar, blij en verdrietig, vol vertrouwen en dan weer bang, ik kan het en dan weer de gedachte ik kan het niet, ....maar het zal moeten!

Vandaag begin ik definitief aan mijn trip naar huis, thuis!? 

Van Costa Rica via panama via Aruba naar Amsterdam en eindelijk naar Tongeren. Om 2.30 (zaterdag) ging mijn wekker en morgen (zondag rond 16.30) zal ik mijn nieuwe voordeur opendoen om mijn tijdelijke thuisbasis te begroeten. 

Wat een warm onthaal en verblijf heb ik gehad bij Youp en Renee bij hun thuis in San José. Ed heb ik net gemist omdat hij in Nederland was voor werk dus we kruisen elkaar net dit weekend. 

Ik heb een groot gedeelte bij hun privé doorgebracht. 

Het eerste weekend zijn Renee en Youp met mij op pad gegaan. We zijn gestart met een bio marktje, dan naar een kikkertuin en vervolgens geëindigd in haciënda de la Isla in pierto viejo saraqui. En ja hoor ik heb genoten van de prachtige kikkers die in costa rica leven. 

Zondag zijn we naar een kleinschalige boerderij gegaan om te zien hoe alles groeit en bloeit en veel te proeven. Zoals peper, gember, vanillestokjes, zuurzak, mango, ananas, cacaobonen, bananen en nog veel meer .... als lunch kregen we lekkere vis die ook daar gekweekt werd. De kamerplanten die wij kennen zijn daar gigantische prachtige planten in de vrije natuur. 

Op maandag ben ik voor drie dagen vertrokken naar tortuguero. 

Daar heb ik dan meteen een van mijn angsten overwonnen en ben ik een vlindertuin in gegaan. Ik heb nogal wat angsten getrotseerd afgelopen periode zoals: in zee zwemmen en snorkelen, gekko’s in huis trotseren, tussen vlinders lopen, in het donker kikkers gaan spotten, ...

Verder vaar je daar voortdurend op de kanalen in het regenwoud wat voor hun de straten zijn.  Je ziet er voortdurend de meest prachtige vogels en bijzondere dierenin de vrije natuur. Zit je van het uitzicht te genieten hangt er ineens een aap in de boom of loopt er zomaar een wasbeeryje voor je voeten en wordt je gewekt door een brulaap.

Het is van te genieten met je hart en ogen want deze dieren zijn meesters in het camoufleren in het dik begroeide woud. 

 we zaten met twee dames op de bus en hebben dus drie dagen een privé gids en chauffeur of kapitein gehad. En toeval of niet de andere dame hete ook Irene. Maar ze kon niet tippen aan mijn mattie. 

Het was wel duidelijk na een week dat lichte ogen en bruin haar bijzonder zijn hihi, het ontbrak niet aan hoffelijke mannen met complimentjes. Dat doet deugd, eerlijk. 

Renee en ik hebben heerlijke gesprekken gehad, voelde goed en vertrouwd. Ze is een prachtig open persoon. En Youp zijn enthousiasme is aandoenlijk en hart verwarmend. Ik heb van op een afstand zijn therapieën mee gevolgd, een bezoek aan zijn school gebracht en een gesprek gehad met de ergotherapeut op school. 

Renee en ik heb onszelf wat tijd gegund om te shoppen, hihi alsof ik dat nog niet voldoende had gedaan. Mijn koffer ontploft zowat. Maar wat gewicht erop helpt om het dicht te krijgen. En wat spullen die niet dringend nodig zijn heb ik bij hun achtergelaten tot in de winter. 

Op vrijdag heb ik dan eindelijk de kans gekregen om een item van mijn Bucket list te doen, namelijk raften. Als beginner ben ik meteen begonnen aan categorie vier. Wat was dit geweldig, onbeschrijflijk leuk. Echt de adrenaline die ik nodig heb. Het was zo en teleurstelling toen de gids zij dat we de laatste versnelling van categorie 4 kregen en dan aan het einde waren. Ook hier kwam ik weer snel in contact met aardige mensen en we hadden samen een top team en een topdag. 

‘S avonds als afsluiter zijn we echt echt chinees gaan eten en heeft Renee haar hart opgehaald bij het bestellen in het Chinees. Ja hoor zij leest en spreekt vlot Chinees. Zo bijzonder. 

Ik heb van Costa Rica geproefd maar er blijft een groter verlangen. Dus ja zeker kom ik ooit terug voor en langere periode waarin ik dan met iemand kan genieten in de natuur en van al het prachtige dat het land te bieden heeft. 

Ik had deze week echt nodig om tot mezelf te komen. Ik heb veel nagedacht tijdens alle transfer momenten, lange wandelingen langs het strand in mijn eentje, rust gevonden, herinneringen overdacht en stilaan klaar om naar jullie toe te komen. 

Eerst mama en Jean omarmen, daarna zo snel mogelijk naar mijn oma en opa want we hebben elkaar enorm moeten missen door gebrek aan wifi. En dan, dan zou ik het liefste iedereen tegelijkertijd willen omhelzen.  

Dank jullie wel allemaal voor de vele lieve reacties en de enorme steun die ik heb mogen ervaren. Zo ontzettend bijzonder en hartverwarmend. 

Nog moeilijk om te geloven en echt te voelen dat je de moeite waard bent en dat je goed genoeg bent zoals je bent. 

Hopelijk kan ik ooit weer geloven dat iemand mij kan liefhebben om wie ik ben. Maar ik weet nu ook dat ik zelf heel veel alleen kan, zoals reizen, de wereld ontdekken, contacten leggen en vriendschappen opbouwen, angsten overwinnen, .... Ik moet dat vertrouwen nu gaan vasthouden. 

Ayo X